OFERTA
Fotografie wysokiej jakości udostępnione na stronie www.grychowski.eu przeznaczone są dla fotoedytorów, wydawnictw, redakcji, szeroko rozumianej prasy, instytucji kulturalnych, agencji reklamowych, firm wykorzystujących fotografie w serwisach internetowych, komunikacyjnych, blogach, telefonach komórkowych, tabletach, nadrukach, płytach CD i DVD, audio-video, filmach
i programach TV, oraz innych instytucji wykorzystujących w swych projektach fotografię.
Tematyka zdjęć zamieszczonych w ofercie to przede wszystkim zabytkowa architektura Polski, pejzaże oraz szeroko rozumiane dziedzictwo kulturowe Polski. Nie brakuje zdjęć obiektów szeroko rozumianej kultury materialnej z rożnych epok. Zbiór stanowi dobre źródło pozyskania fotografii uporządkowanych pod względem epok z uwagi na ich w miarę możliwości szczegółowy opis pod względem historycznym. Dotyczy to malarstwa, rzeźby, zabytków złotnictwa, piśmiennictwa, tkaniny i innych zabytków. Tagi uwzględniają następujące epoki: preromanizm, romanizm, gotyk, renesans, barok, rokoko, klasycyzm i będą dalej rozszerzane w miarę uzupełniania zdjęć. Bardziej szczegółowe informacje np. uzupełnione o rok powstania zawarte są w pliku EXIF dla danego zdjęcia. Źródłem pozyskania informacji jest literatura przedmiotu względnie strony www poświęcone tematowi. Autor zdjęć starał się dopełnić należytej staranności w opisach fotografii, lecz nie bierze odpowiedzialności za konsekwencje ich wykorzystania dla potrzeb Licencjobiorcy. Fotografie w banku zdjęć www.grychowski.eu są tylko częścią większego zbioru, który jest ciągle poszerzany i będzie dostępny w miarę uzupełniania opisów EXIF.
DZIEDZICTWO KULTUROWE
Ogólny charakter fotografii można określić jako zbiór zdjęć poświęcony dziedzictwu kulturalnemu Polski (cultural heritage/patrimoine culturel). Jest to zagadnienie, które obejmuje coraz szerszy zakres i słusznie widziane jest jako coraz ważniejsze dla kształtowania naszej tożsamości społecznej i budujące poczucie więzi narodowej. Cześć najważniejszych zabytków Prezydent RP słusznie wyróżnił nadając im rangę Pomników Historii.
W banku fotografii www.grychowski.eu zawarte są wszystkie obiekty umieszczone przez UNESCO na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego w Polsce. Dotyczy to zarówno dziedzictwa materialnego, na który składają się zabytki nieruchome jaki ruchome, jak również dziedzictwa niematerialnego rozumianego jako przekaz ustny oraz tradycję.
Dziedzictwo kulturowe traktuje się jako ważny czynnik rozwoju społeczno-gospodarczego, oraz za wyraz różnorodności kulturowej społeczności zamieszkujących dany region, co wiąże się z ideą małej ojczyzny. Dziedzictwo regionalne, na które składają się nie tylko zabytki o znaczeniu lokalnym, ale też kultywowanie zwyczajów, obrzędów, koncerty folklorystyczne, konkursy rękodzieła i inne spotkania związane z tradycją i historią danego miejsca, staje się bardzo ważne dla integrowania społeczności lokalnej.
W prezentowanym banku fotografii www.grychowski.eu uwzględniono tę różnorodność poprzez ukazanie tradycji mniejszości narodowych, wielokulturowości etnicznych i religijnych. Można znaleźć więc spotkania Romów, modlitwy Żydów, uroczystości i obrzędy grekokatolickie i prawosławne, zabytki Tatarów, Łemków, Staroobrzędowców i innych mniejszości kulturowych. Najbogatszy zbiór stanowią fotografie związane chrześcijańską kulturą religijną.
SZTUKA SAKRALNA
Twórczość związaną z religią, wiarą i życiem religijnym określamy ogólnie sztuką sakralną. Na potrzeby tego serwisu w banku fotografii www.grychowski.eu użyto tego terminu wyłącznie do dzieł znajdujących się w świątyniach, muzeach, kolekcjach prywatnych oraz do kapliczek i pomników osób uznanych przez kościół za świętych lub błogosławionych. Dotyczy to także ich wizerunków w malarstwie, rzeźbie, w witrażownictwie, na freskach i polichromiach, w iluminowanych księgach liturgicznych. Przyjęto, ze w każdym wnętrzu kościoła lub kaplicy są obiekty sztuki sakralnej w odróżnieniu bryły zewnętrznej świątyni, która określono jako architektura sakralna. Osobnym działem jest złotnictwo, czyli sprzęty służące sprawowaniu liturgii jak kielichy, puszki na komunikanty, monstrancje, relikwiarze, krzyże relikwiarzowe. Postacie świętych oraz sceny z Starego i Nowego Testamentu znaleźć można też na szatach liturgicznych. Zdobienia ornatów, pretekst, kap, dalmatyk, stuł i welum często wykonywane z użyciem haftu, złotych i srebrnych nici, drogich kamieni szlachetnych lub pereł czerpały szeroko z symboliki biblijnej. Relikwie świętych oprawiano w ozdobne naczynia w kształcie puszki, hermy, krzyża, ampułki, monstrancji, sarkofagu, czasem przypominające część ciała, np. na rękę, na głowę. Artyści wykorzystując swój talent oraz używając metali szlachetnych, drogich kamieni i kości słoniowej podnosili je do rangi dzieła sztuki ozdabiając sakralnymi symbolami i scenami z życia świętego (np. relikwiarz na głowę św. Stanisława z 1504 r. z fundacji królowej Elżbiety Rakuszanki).
Innym działem sztuki sakralnej jest piśmiennictwo oraz iluminatorstwo ksiąg liturgicznych. Powstawały często w klasztornych skryptoriach przepisywane przez mnichów, a później przez duchownych i świeckich pisarzy na użytek innych klasztorów bądź uniwersytetów. Po napisaniu trafiały na stół iluminatorów, którzy wolne miejsca wypełniali pięknymi inicjałami wplatając w nie sceny biblijne, wizerunki świętych, sceny z życia kościoła, przedstawienia sakramentów.
Rękopisy zdobiono też miniaturami, czasem całostronicowymi wykorzystując obok złota trwałe i rzadkie barwniki naturalne, które do dziś możemy podziwiać w takich księgach jak: mszały, graduały, ewangeliarze, pontyfikały, antyfonarze, psałterze i kancjonały. Ponieważ księgi miały ułatwiać kontakt z sacrum, odpowiadać ówczesnej pobożności oraz wrażliwości na piękno, nadawano im szczególną formę artystyczną powierzając prace wybitnym artystom. By tak cenne księgi służyły latami, introligatorzy oprawiali je w deski oklejone pergaminem, tkaniną lub trybowaną blachą ozdabiając płaskorzeźbami, rytami, drogimi kamieniami (np. Kodeks Gnieźnieński z XI w. [Codex Aureus] czy Ewangeliarz Kruszwicki z XII w. ze skryptorium we Frankonii w Archiwum Archidiecezjalnym w Gnieźnie).