Michał Grychowski fotografia autorska

Grodziec Śląski, płyta nagrobna Henryka Grodzieckiego z dawnego kościoła.

STARY KOŚCIÓŁ PARAFIALNY P.W. ŚW. BARTŁOMIEJA. Pierwszy kościół w Grodźcu wzmiankowany był już w 1447 roku. Prawdopodobnie to na jego miejscu nieopodal zamku Henryk Grodecki wystawił w 1579 r. nowy, solidny murowany kościół, w którym w XVIII w. dokonano niewielkich zmian. Nawa, prezbiterium i kruchta były murowane, oparte na przyporach. Jednakże sama wieża wzniesiona nad murowaną kruchtą miała konstrukcję drewnianą. Posiadała drewnianą izbicę i wysmukły barokowy, cebulasty hełm zwieńczony latarnią. Wieża ta była remontowana jeszcze w 1899 r. Kościół wraz z okalającym go cmentarzem położony był na terenie należącym do właścicieli zamku, dlatego też czyniono starania o budowę nowej, większej świątyni. Ze względu na zły stan techniczny, kościół ten, po wybudowaniu nowego w 1910 r., został w 1927 r. częściowo rozebrany. Fragmenty starego wyposażenia, m.in. klasycystyczne tabernakulum, obraz św. Bartłomieja z ołtarza głównego, oraz renesansową płytę nagrobną Henryka Grodeckiego, zmarłego w 1587 r., przeniesiono do wzniesionego w latach 1908-1910 w pobliżu nowego neogotyckiego kościoła. Inne elementy wyposażenia znajdują się w muzeum Jana Sarkandra w Skoczowie. Obecnie ze starego kościoła zachowały się jedynie trwałe kamienno-ceglane ruiny kwadratowego prezbiterium z półokrągłą absydą i zachowanym łuku tęczy dzielącym ją od nieistniejącej nawy głównej od strony zachodniej. Zostały one zabezpieczone i poddane pracom konserwatorskim w 1987 r. Cmentarz przykościelny, po rozbiórce okalającego go muru, uległ także stopniowej degradacji.