Michał Grychowski fotografia autorska

Boguszyce, kościół św. Stanisława Bpa wewn, św. Stanisław z Piotrawinem, polichromia ściany płd. prezbiterium.

Ufundowany przez Wojciecha Boguskiego, wybudowany w roku 1558, drewniany, 3-nawowy, kryty gontem. Wnętrze pokryte renesansowymi polichromiami z wizerunkami Chrystusa i Ewangelistów oraz m.in. alegoriami siedmiu grzechów głównych. Scena nawrócenia św. Pawła oraz śś: Wojciech i Stanisław.
Późnogotycki (odmiana małopolska, choć to Mazowsze) kościół św. Stanisława wybudowano w latach 1550-58 z fundacji Wojciecha Boguskiego herbu Rawicz na miejscu drewnianej świątyni z 1521 r., która spłonęła. Zrębową, trójnawową, oszalowaną konstrukcję przykrywa wysoki, dwuspadowy dach kryty gontem. Wewnątrz zachowało się wiele elementów z pierwotnego wyposażenia, m.in. krucyfiks na belce tęczowej i chrzcielnica.Największe wrażenie robią jednak polichromie. Gdy przekracza się próg świątyni, oszałamia natłok intensywnie kolorowych, renesansowych malowideł na wszystkich ścianach i na stropie. Są tu zarówno sceny biblijne, wizerunki świętych, wątki roślinne, jak i najróżniejsze groteskowe stwory czy zwierzęco-roślinne hybrydy. Najlepiej zachowały się na stropie nawy głównej i prezbiterium (zaliczane do szczytowych osiągnięć malarstwa stropowego) - to iluzjonistyczna dekoracja w postaci sieci kasetonowej z powtarzającymi się motywami koła, kwadratu i ośmioboku. Zaskakuje rozmaitość wkomponowanych tu wątków. W głównej nawie, wśród rozet, zwierzęcych głów i wici roślinnych, osioł gra na wioli, małpa na trąbie, świnia na bębnie. W centralnej części nad prezbiterium widnieje Chrystus Pantokrator (Wszechwładca) z dłonią wzniesioną w geście błogosławieństwa, obok mniejsze wizerunki czterech ewangelistów. Pola wokół tych pięciu medalionów wypełniają motywy roślinne i groteskowe: bukiety, wazony, amorki i maszkarony. Wokół Chrystusa i ewangelistów wirują głowy - z ich ust i szyj wyrastają kolorowe liście i skrzydła, rośliny zakwitają ptakami i dziwnymi nieistniejącymi stworami.